Filosofie van het Clubhuismodel
Dit model heeft zijn oorsprong in New York, waar een zelfhulpgroep van ex-psychiatrische patiënten een clubhuis ging betrekken. Dit clubhuis kreeg de naam Fountain House en het bestaat tegenwoordig nog steeds. Het voorbeeld van Fountain House heeft wereldwijd veel navolging gevonden.
Het clubhuismodel gaat uit van de behoefte van mensen om ergens bij te horen, om zich veilig te kunnen voelen, om nuttig te zijn en om relaties met anderen te onderhouden. Ook is het een plek om waar leden zich kunnen ontwikkelen, een plek waar men welkom is en iedereen gerespecteerd wordt. Daarnaast is het optimistisch ten aanzien van de mogelijkheden van mensen met psychiatrische problemen: de leden worden aangesproken op hun gezonde kant, waarbij er veel ruimte is voor eigen initiatief en verantwoordelijkheid. Het clubhuis is afhankelijk van de bijdrage van de leden aan de dagelijkse werkzaamheden. Door het werk en de daarvoor verkregen waardering kunnen de leden hun zelfvertrouwen hervinden en de patiëntenrol achter zich laten waardoor ze weer naar de toekomst durven te kijken. Door deze ervaringen met elkaar te delen in een positieve omgeving ontstaat een proces van wederzijdse versterking. Het clubhuismodel wordt inmiddels in meer dan 300 clubhuizen over de hele wereld toegepast. Het kent duidelijk omschreven richtlijnen, de standards. Deze gaan met name over de rechten en de emancipatie van de leden, hun betrokkenheid bij het clubhuis, de onderlinge relaties en de organisatiestructuur. De standards worden elke twee jaar geëvalueerd en waar nodig bijgesteld, op grond van signalen uit en na raadpleging van de internationale gemeenschap van clubhuizen.

Work-ordered Day
In een clubhuis is sprake van een werkdag, de zogenaamde work-ordered day, met in het bedrijfsleven vergelijkbare werktijden (van 8 tot 16 uur) en verschillende taken. Waar in een psychiatrisch ziekenhuis of in andere zorginstellingen in de geestelijke gezondheidszorg vaak wordt besloten ‘over cliënten’, besluiten leden in een clubhuisgemeenschap over zichzelf. Dit doen ze onder meer door zelf te kiezen welk werk ze doen. Dit gebeurt in een werkbespreking die elke ochtend en soms in de middag plaatsvindt. Leden werken zij aan zij met stafleden en ze werken vrijwillig. Er zijn in het clubhuis ook betaalde krachten, dit zijn de stafleden en de coördinator. Hun taak is om de continuïteit te waarborgen. Het clubhuis is afhankelijk van de bijdrage van de leden aan de dagelijkse werkzaamheden. Door het werk en de daarvoor verkregen waardering kunnen de leden hun zelfvertrouwen hervinden en de patiëntenrol achter zich laten waardoor ze weer naar de toekomst durven te kijken. Door deze ervaringen met elkaar te delen in een positieve omgeving ontstaat een proces van wederzijdse versterking.

Standards
Het clubhuismodel wordt in meer dan 300 clubhuizen over de hele wereld toegepast. Het kent duidelijk omschreven richtlijnen, de standards. Deze gaan met name over de rechten van de leden, hun betrokkenheid bij het clubhuis, de onderlinge relaties en de organisatiestructuur. De standards worden elke twee jaar geëvalueerd en waar nodig bijgesteld. Dit gebeurt op grond van signalen uit – en na raadpleging van de internationale gemeenschap van clubhuizen.

Link naar clubhuis standards: https://clubhuisdehorizon.wordpress.com/clubhuis-standards-2/